Κουιζ

Ποια ειναι χειροτερη επιλογη καριερας;
Α)Πρωταγωνιστης σε σειρα του Φωσκολου
Β)Βουλευτης της ΝΔ
Γ)Κριτης ταλεντων σε εκπομπη της Πανια

Hector Raul

Πριν 10 χρονια ολη η ποδοσφαιρικη Ευρωπη μιλουσε για αυτον. Στην Ελλαδα οι προπονητες του καναπε ειχαν αποφασισει: ειναι looser. Εχασε δυο συνεχομενους τελικους. Champions leage... ε και? δεν ειχε καμια σημασία. Ετσι κι αλλιως αυτοι ειναι που οριζουν το παρον και το μελλον του ελληνικου ποδοσφαιρου, της Super Leage (τρομαρα μας...). Αυτος δεν εδινε δεκαρα. Για την ακριβεια δεν ηξερε, δεν ειχε ερθει ακομη σε επαφη μαζι τους. Αλλα και να τα ακουγε, παλι δεν θα τον ενοιαζε... Ηταν στην κορυφη της Ευρωπης.
Περσι τον Δεκεμβρη πηρε και ο ιδιος μια πρωτη γευση της σαπιλας. Η πρεμιερα του κατσε με ΠΑΟΚ. Δεν θα μπορουσε να ηταν πιο ατυχη, αδικη και ενδεικτικη. Ηττα 4-1. Μουρμουρα και αμφισβητηση. Τα συνηθισμενα γνωρισματα ενος κοινου που εχει μαθει να ενθουσιαζεται και να απογοητευεται με το παραμικρο. Που δεν μπορει να καταλαβει οτι η επιτυχια δεν ερχεται απο την μια μερα στην αλλη και σιγουρα δεν επιτυγχανεται με καφε και τσιγαρο στο καφενειο. Νεοελληνικα συμπτωματα. Ομως ο Cuper ηξερε οτι χρειαζεται δουλεια, μεθοδικοτητα και μυαλο για να μετατρεψεις τον Αρη απο ενα συνολο ταλαντουχων παικτων σε ομαδα που παιζει εντυπωσιακο ποδοσφαιρο απεναντι στη Ατλετικο Μαδριτης. Οχι μπαλα. Ποδοσφαιρο. Αλλο αθλημα.
Ο Αρης που ειδαμε προχθες ειναι δικο του δημιουργημα. Ο Javito ή ο Koke ειναι απιθανο να εκαναν τετοιο παιχνιδι χωρις τον Cuper στον παγκο. Οπως (σε μια ιεροσυλη αναλογια) χαθηκε ο Mendieta αμεσως μετα τους θριαμβους του 2000 και του 2001.

Αυτη την φορα αποθεωθηκε και οι προπονητες της κερκιδας αναλυουν εντυπωσιασμενοι την δουλεια του. Αυτον για ακομα μια φορα δεν τον νοιαζει. Ενδομυχα ολοι καταλαβαινουν οτι ειναι μια απαραιτητη πολυτελεια για τον Αρη και την ελληνικη μπαλα...

Evolution

Φυση δεν ειναι μονο τα δεντρα, οι σκιουροι και τα πουλακια που κελαηδανε (κλισε κλισε κλισε). Ουτε μονο τα βουνα, οι θαλασσες και τα ποταμια. Φυση είναι τα παντα. Το συμπαν ολοκληρο. Η φυση δεν εκδικειται κανεναν. Η φυση δεν καταστρεφει τιποτα. Δεν είναι καποιος εξωτερικος παραγοντας που πρεπει να τα εχουμε καλα μαζι του και αν δεν το κανουμε θα μας εξολοθρευσει. Ανηκουμε στην φυση, ειμαστε μερος του συνολου και συγκλονιστικα ανικανοι να το επηρεασουμε, τρομερα αδυναμοι να το εξαφανισουμε. Η φυση θα συνεχισει να υπαρχει και μετα την εξαφανιση του ανθρωπου και δεν θα της λειψουμε καθολου.
Εννοιες ανθρωπινες… καταστροφη, εκδικηση, καλη/κακη συμπεριφορα, οικολογια, βιομηχανικη μολυνση. Σωματιδια που αλληλεπιδρουν ειναι και τιποτα παραπανω. Μακροσκοπικα εμεις τα ονομασαμε αλογο, πευκο, σεληνη. Δεν υπαρχει ανθρωπινος παρεμβατισμος στην φυση, όπως δεν υπαρχει και ο παρεμβατισμος του καστορα ή της σφηκας. Αν είναι μερος της φυσης η φωλια του αετου τοτε γιατι δεν είναι η πολυκατοικια και το εργοστασιο του ανθρωπου;
Εξελικτικα αποκτησαμε υψηλη ευφυια (να αλλη μια ανθρωπινη εννοια). Χωρις αυτή θα ειχαμε εξαφανιστει οταν ένα μαμουθ θα πληγωνε θανασιμα τον πρωτο και τελευταιο συγχρονο ανθρωπο(εστω αρσενικο) που θα ειχε υπαρξει, πριν αυτος προλαβει δωσει το γονιδιο του σε καποιο (εστω θηλυκο) ατομο προγενεστερου συγγενικου ειδους. Ο λογος είναι προφανης: στατικα ειμαστε αδυναμοι και αστειοι. Δεν εχουμε ισχυρα κατασκευαστικα πλεονεκτηματα για να επιβιωσουμε… Η ευφυια μας δεν μας καθιστα ανωτερους από το καλαμποκι. Όπως δεν είναι ανωτερος ο αετος από εμας επειδη πεταει…
Δεν με αφορουν τα "εξαφανιζομενα ειδη". Από την απαρχη της ζωης στην Γη εχουν εξαφανιστει εκατομμυρια ειδη και εχουν εμφανιστει αλλα τοσα. Ειμαστε πολύ μικροι για να κατάλαβουμε την ανανεωση και την δημιουργια.
Η Φυση δεν καταλαβαινει από αυτά. Ετσι λειτουργει. Είναι αγρια και αφιλοξενη και καποια στιγμη θα μας αντικαταστησει. Αυτή είναι η λογικη της εξελιξης και το νοημα της φυσικης επιλογης. Δεν είναι συζητησιμη. Δεξου την και αν σου αρεσει.

Ηθικο Διδαγμα: Οι οικολογοι με εκνευριζουν και τωρα πια συμφωνεις και εσυ!

Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη

«Πετύχαμε τον στρατηγικό μας στόχο, που ήταν ένας και ξεκάθαρος . . . Ενθυμείσθε ότι είχαμε φτάσει σε ένα υπέρτατο σημείο για τη λειτουργία της δημοκρατίας σε αυτήν τη χώρα, όπου μας κατηγορούσαν για ναζιστές και κρεματόρια. Κάναμε αυτήν την προσπάθεια με την αλυσίδα του κατάδικου. Κατορθώσαμε λοιπόν μέσα από μια στρατηγική, στρατηγική πράγματι ιδιαίτερα αποδοτική, που χτίσαμε με τους συνεργάτες μου στο ΛΑΟΣ, να πάμε σε αυτές τις εκλογές χωρίς καμιά άμεση ή έμμεση αναφορά για αυτά τα θέματα που κυριαρχούσαν στις προηγούμενες εκλογές. Μια στρατηγική που βασίστηκε σε έναν λόγο στρογγυλοποιημένο επί των ιδίων αρχών που δεν ξεφύγαμε επ' ουδενί. Αλλά ο λόγος μας ήταν πιο εύγεστος και πιο εύπεπτος. Δεν αλλάξαμε αυτά που σερβίρουμε. Αλλάξαμε τον τρόπο που τα σερβίρουμε.»
Γιώργος Καρατζαφέρης (Τηλεάστυ, 16.10.2006)

Διάβασα πρόσφατα το βιβλίο του δημοσιογράφου Δημήτρη Ψαρρά, μέλους του Ιού της Ελευθεροτυπίας, με θέμα την ανάδειξη του Γιώργου Καρατζαφέρη σε ρυθμιστή της κεντρικής πολιτικής σκηνής ή αλλιώς «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη - Η τηλεοπτική αναγέννηση της ελληνικής Ακροδεξιάς».
Έχοντας συλλέξει πλούσιο υλικό από τηλεοπτικές εκπομπές, εφημερίδες και συνεντεύξεις του Καρατζαφέρη και των υπόλοιπων πρωτοκλασσάτων μελών του ΛΑΟΣ (κυρίως χάρη στην εικοσαετή έρευνα του Ιού) αναδεικνύει το πραγματικό προφίλ ενός κόμματος που παίζει με τις λέξεις και διατηρεί κρυφή ατζέντα. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο συγγραφέας του βιβλίου μιλάει ελάχιστα και αφήνει τους πρωταγωνιστές του να αποκαλυφθούν μόνοι τους. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει το γεγονός ότι ο Καρατζαφέρης εχει ιδιόκτητο τηλεοπτικό σταθμό (Τηλεάστυ, παλαιότερα Telecity) στον οποίο διατηρεί εκπομπή και ο ίδιος αλλα και αρκετοί από τους συνεργάτες του όπως ο Άδωνις, ο Βελόπουλος και παλιότερα ο Λιακόπουλος, ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος και ο πατέρας Πλεύρης. Οι εκπομπές του καναλιού απευθύνονται στον στενό κομματικό κύκλο και οι πολιτευτές του ΛΑΟΣ είναι αν μη τι άλλο ειλικρινεις. Εκεί ξεδιπλώνεται το πραγματικό πρόγραμμα του κόμματος, ένα πρόγραμμα έντονα ρατσιστικό, ξενοφοβικό, συνομοσιολογικό και ακραια νεοφιλελευθερο με λαικίστικες κοινωνικές παροχές. Έκει αναδεικνύονται οι πραγματικές τους σχέσεις με τη χούντα, τους φιλοβασιλικούς και τους χρυσαυγίτες. Όταν όμως ο πρόεδρος και οι άνθρωποι του εμφανίζονται στα μεγάλα κανάλια ο λόγος τους αλλάζει και προωθούνται σαν μέσοι συντηρητικοί πολιτικοί. Είναι η τακτική που ο ίδιος βάφτισε «Δούρειο Ίππο».
Το βιβλίο ακολουθεί την πολιτική διαδρομή του Καρατζαφέρη από το 1974 μέχρι την εκλογική επιτυχία του 2009, το ιστορικά μεγαλύτερο ποσοστό της ακροδεξιάς στην Ελλάδα.
Συνοπτικά η ιστορία έχει ως εξής:
Αφού επι χούντας δούλεψε ως ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Καρατζαφέρης το 1974 (μετά την μεταπολίτευση και πριν τις εκλογές και το δημοψήφισμα) προχώρησε στην έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Το Στέμμα της Δημοκρατίας». Ενός φύλλου που πολιτικά κινούνταν σε δύο άξονες, στήριζε Καραμανλή και Βασιλιά (ενδεικτικός ο τίτλος του αντίστοιχου κεφαλαίου του βιβλίου «Μεταξύ δύο Κωνσταντίνων»). Η εφημερίδα δεν κράτησε πολύ. Το τελευταίο φύλλο βγήκε λίγο μέτα την ήττα του βασιλιά στο δημοψήφισμα.
Την δεκαετία του 80 ο Καρατζαφέρης δημιούργησε τον προάγγελο του καναλιού του, την βιντεοεφημερίδα TV PRESS. Εγχειρημα που χαρακτηριζόταν από τα ακροδεξιά κλισέ που τον συνοδεύουν μεχρι σήμερα (συνομοσιολογική αντίληψη της πολιτικής, ροζ λεπτομέρειες κλπ). Παράλληλα έγινε γλύφτης του Μητσοτάκη και κολλητάρι της Μαρίκας προκειμένου να μπει ενεργά στην πολιτική. Κατάφερε τελικά να εκλεγει βουλευτής με την Νέα Δημοκρατία το 1993.
Μέσα στην ΝΔ εξέφρασε την ακραία της πτέρυγα με την βοήθεια και του Telecity που ιδρυσε εκείνη την εποχή. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ροζάκη, συνεργάτη του Κώστα Σημίτη, που ο Καρατζαφέρης κατηγόρησε(!!) ως Εβραίο. Στην πορεία του μεσα στην ΝΔ βρήκε και έναν απρόσμενο σύμμαχο, τον παλιό του φίλο και νεοεκλεγέντα αρχιεπίσκοπο, Χριστόδουλο, ενώ επειδή δεν γούσταρε την πολιτική του μεσαίου χώρου που ειχε κυρήξει ο Καραμανλής προχώρησε στην δημιουργία τάσης μεσα στο κόμμα, της Νεας Ελπίδας. Πρόκειται ουσιαστικά για το πρώιμο ΛΑΟΣ. Από εκεί απευθύνει κάλεσμα σε χουντικούς και χρυσαυγίτες για συνεργασία.
Το διαζύγιο με την ΝΔ ήρθε το 2000 όταν και ίδρυσε το ΛΑΟΣ. Στην αρχή τα πολιτικά χαρακτηριστικά του κόμματος είναι εμφανή. Ακολουθεί δείγμα μιας από τις πρώτες αμαρτολές ομιλίες του Καρατζαφέρη… «Πρώτον: Δεν είμαι Εβραίος. Ας το πει αυτό κι ο πρωθυπουργός. Δεύτερον: Δεν είμαι κομμουνιστής. Ας το πει αυτό κι ο κ. Καραμανλής. Τρίτον: Δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Αυτό δεν μπορεί να το πούνε πολλοί» προκειται για τους σίγουρους εχθρούς κάθε καλού ναζί. Εβραίος, κομμουνιστής, ομοφυλόφιλος η αναφορά δεν είναι τυχαία. Είναι η εποχή που συσπειρώθηκε ο σκληρος πυρήνας του κόμματος. Η τακτική αλλάζει μετά το 2004 με την είσοδο του ΛΑΟΣ στην ευρωβουλή και πλέον υιοθετειται η τακτική του Δούρειου Ίππου που αναφέρθηκε παραπάνω. Το αποτέλεσμα ηταν η γιγάντωση των εκλογικων ποσοστών και η κυριαρχία στο πολιτικό παιχνίδι.

Προσωπικό συμπέρασμα… Ο Καρατζαφέρης είναι πεπειραμένος διαφημιστής. Την πολιτική του ανέλιξη την είδε σαν άλλο ένα προιον που έπρεπε να προωθήσει. Και τα κατάφερε εξαιρετικά καλά. Πρόκειται για έναν οπορτουνιστή της πολιτικής που βρηκε στον συγκεκριμένο χωρο πολιτικό κενό και χώθηκε. Μαζεψε και μερικούς ειλικρινείς φασίστες να τον περιστοιχιζουν και μπηκε στην βουλή. Είναι ίσως ο πιο εξυπνος πολιτικός στην Ελλάδα αυτή την στιγμή για αυτό είναι και πολύ επικινδυνος. Κάθε πολιτική άποψη έχει δικαίωμα να υπάρχει και να εκφράζεται, αρκεί να μην κρύβεται και να είναι ξεκάθαρη στο τι λέει. Ο Καρατζαφέρης πρέπει να ξεσκεπαστεί και αυτό το βιβλίο είναι ένας τρόπος.

Απο το καλοκαιρι στο εντεχνο (ολα εχουν σχεση)

Καλοκαιρι! το μισω! ειναι μακραν η πιο βαρετη, ανουσια και μη δημιουργικη εποχη του χρονου... Υπαρχει αυτος ο εκνευριστικος μαζικος προγραμματισμος, αυτο το "πρεπει" της κακιας ωρας. ΟΛΟΙ πανε διακοπες τον 15αυγουστο, ΟΛΟΙ ειναι μεσα στην τρελη χαρα, ΟΛΟΙ γουσταρουν beach parties και τελος ΟΛΟΙ σε οτι φαση και να ειναι την υπολοιπη χρονια, οσο σκατα και να πηγαινει η μιζερη ζωη τους, βιωνουν ενα ξεφρενο lifestyle για τις 10-15-20 μερες που κραταν οι διακοπες τους. Μετα ξανα πισω στην μικροαστικη καθημερινοτητα τους.
Επισης η μουσικη το καλοκαιρι αλλαζει. Υπαρχουν τα summer hits που ειναι καταπληκτικα και μας κανουν να νιωθουμε γαματοι οταν τα χορευουμε στα beach bar. Προκειται για πραγματικα αριστουργηματα που μεταφερουν το summer mood σε ολες τις εποχες του χρονου.
Ας εξετασουμε την εξελιξη αυτων των τραγουδιων διαχρονικα.

πχ πριν απο 20 χρονια ακουγοταν αυτο


πριν απο 10 χρονια αυτο


και σημερα φτασαμε σε αυτο


και στα τρια βλεπουμε τα στοιχεια που χαρακτηριζουν καθε summer hit που σεβεται τον εαυτο του.
α) η λεξη "καλοκαιρι" στον τιτλο
β) η αναφορα σε θαλασσες, παραλιες, νησια στους στιχους
γ) σχετικα ξεσηκωτικο ρεφρεν
δ) $$$$$
Με αλλα λογια ολα τα σαμεροτραγουδα επιτελουν μια χαρα τον σκοπο τους. Προμοταρουν το ελληνικο καλοκαιρι, τα ελληνικα νησια και τα ελληνικα κλαμπ. Μια χαρα ως εδω. Καμμια φορα μαλιστα τυχαινει καποιο απο αυτα να ειναι πιασαρικο κομματακι και να κρατησει 2-3 καλοκαιρια ακομα (με την απαραιτητη διακοπη τους ενδιαμεσους χειμωνες). Για παραδειγμα το "καλοκαιρινα ραντεβου" ηταν και γαμω τις κομματαρες και ακομα το ακουω καμμια φορα, αν βρεθω στο πανηλιθιο mood της πρωτης παραγραφου.

Ομως καποιος διαφωνει, καποιος θεωρει το πρωτο τραγουδι που παρεθεσα αριστουργημα και τα υπολοιπα σαχλα... Καποιος mr Katsimixas... μαλιστα το πρωτο το εχει τραγουδησει (εχμ σορυ "ερμηνευσει" ηθελα να πω) ο ιδιος, ενω στον τραγουδιαρη του τριτου κομματιου εχει στειλει επιστολη επειδη τολμησε να τον πιασει στο στομα του...
Ειναι παλια ιστορια αλλα αξιζει να την θυμηθουμε...

Επιστολη Κατσιμιχα προς Χατζηγιαννη
"Διάβασα τις προάλλες τη συνέντευξη του τραγουδιστή Μιχάλη Χατζηγιάννη και ανατρίχιασα. Ξαφνικά ένα νεαρό παιδί, εκφράζοντας τη φθήνια, την αγραμματοσύνη και το θράσος της εποχής, βγαίνει ύστερα από δύο - τρεις επιτυχημένες σεζόν σαν φουσκωμένο κοκοράκι και επαίρεται ασύστολα. Θύμα των μέσων που τον ανέδειξαν και τον παρέσυραν και επικίνδυνο παράδειγμα για όλα τα νέα παιδιά που τον θαυμάζουν και τον παρακολουθούν. Και τι δεν είπε το παιδί: "Δεν έχω ανάγκη κανέναν", δεν με βοήθησε κανείς, "τα κάνω όλα μόνος μου", "δε με ενδιαφέρει τίποτα" κ.λ.π. Και σαν να μην έφταναν αυτά, πατάει και την πεπονόφλουδα του έμπειρου δημοσιογράφου περί "ανυπόταχτων οπαδών του εντέχνου" που απέρριψαν το Μιχάλη και τρελαίνεται ο Μιχάλης και υπογράφει με τη βαριά θανατική του καταδίκη του μίζερου και δυσνόητου "έντεχνου τραγουδιού" και συνεχίζει την ξέφρενη πορεία του προς τη δόξα της "σκεπτόμενης ποπ" Καινούργιο είδος αυτό. Δική του ανακάλυψη. Επειδή όλο αυτό το "κόλπο" είναι τουλάχιστον αντιαισθητικό και εντελώς επικίνδυνο, μπαίνω στον κόπο να τον ρωτήσω: Ξέρεις που βρίσκεσαι Μιχάλη; Ξέρεις για τι πράγματα μιλάς ακριßώς; Ξέρεις ποιοι χύσανε ιδρώτα και αίμα 20 χρόνια τώρα, για να δημιουργήσουν από το τίποτα αυτό το τεράστιο συναυλιακό κοινό που γεμίζει τα καλοκαιρινά γήπεδα και θέατρα; Ξέρεις πάνω στις πλάτες ποιων πας τα καλοκαίρια και παριστάνεις τον κούκλο και θησαυρίζεις; Θα σου το πω εγώ, για να το μάθουν και οι υπόλοιποι του στιλ σου, αλλά κι αυτοί που εκτρέφονται μαζικά στα ορνιθοτροφεία των reality shows και είναι έτοιμοι να βγουν και να διαστρέψουν τα μυαλά των πιτσιρικάδων: Οι "έντεχνοι" και το "έντεχνο" που με τέτοιο θράσος βγαίνεις και φτύνεις, αυτοί οι ίδιοι είναι που άνοιξαν το δρόμο της συναυλίας και των μεγάλων ακροατηρίων. Αυτοί υπερασπίζονται εδώ και είκοσι τόσα χρόνια το ελληνικό τραγούδι και την αξιοπρέπεια του δημιουργού, αν αυτά σου λένε κάτι. Σε τι σε πείραξε εσένα άραγε το "έντεχνο" (όπως το ονομάζουν οι διάφοροι αγράμματοι); Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να το αποκαλείς μαγαζί" και "αντιπροσωπεία"; Μήπως το μπέρδεψες με τα μαγαζιά που δουλεύεις; Δεν έχω τίποτα μαζί σου προσωπικά, όμως, κάποιος πρέπει να σου πει, ότι, θέλεις δε θέλεις, είσαι παράδειγμα για πολλούς πιτσιρικάδες, οπότε πρέπει να σκέφτεσαι πριν να μιλήσεις. Παρεπιπτόντως, μήπως θυμάσαι μια συναυλία που δώσαμε με τον Χάρη στη Λευκωσία το 1996; Τη διοργάνωσε ο Προσφυγικός σύλλογος ΠΑΕΚ Κερύνεια και μάζεψε γύρω στις 10.000 άτομα. Πριν από μας τραγούδησες εσύ. Ένα παιδάκι 17 ετών, σεμνό και μαζεμένο, με υπέροχη φωνή, ντυμένο και κουρεμένο κατ' εικόνα και ομοίωση του Γ. Νταλάρα. Κάποιος ήρθε μ' ένα δίσκο demo και παρακάλεσε να τον ακούσουμε και να βοηθήσουμε αν μπορούμε το Μιχάλη. Είσαι σίγουρος ότι δεν είχες, ούτε έχεις ανάγκη από κανέναν και ότι τα ξέρεις όλα; Και τότε, το βραβείο για την κατηγορία "έντεχνο τραγούδι" γιατί το παρέλαβες στα Αρίων, αφού η "αντιπροσωπεία έκλεισε"; Επειδή σου άρεσε το νάιλον αγαλματάκι; Aκουσε λοιπόν φιλαράκο δυο πράγματα και τελειώνω: Πρώτον, μη μιλάς πολύ και απλώς τραγούδα με την όμορφη φωνή σου τα παιδικά σου τραγουδάκια. Είναι αναμφισβήτητα γλυκύτατα και χρήσιμα. Αλλιώς τι θα χόρευε η επτάχρονη κόρη μου στα πάρτι με τις φίλες της; Δεύτερο και σπουδαιότερο: Ξεκαβάλησε το καλάμι, γιατί αν φυσήξει κανένας αέρας και το γυρίσει από οριζοντίως, κάθετα, θα έχεις σοβαρό πρόβλημα. Έχεις πολύ δρόμο και πολλή δουλειά ακόμα μπροστά σου. "Ήσουνα μικρός για τέτοια ανοίγατα". Μάθε να σέβεσαι την πνευματική ζωή του τόπου που σε φιλοξενεί και σου δίνει ψωμί να φας. Τώρα μίσησε με ελεύθερα ή κάτσε και σκέψου."

Ποια ηταν ομως η φραση που προξενησε ολη αυτη την οργη; Ο Χατζηγιαννης ανεφερε οτι "η αντιπροσωπεια του εντεχνου εκλεισε".
WHAT THE FUCK!?!?! τοσο χαμενο μελανι, τετοια σπαταλη σαλιου και ενεργειας για να την πει σε καποιον που στο κατω-κατω την ιδια δουλεια με αυτον κανει (βλ καλοκαιρια)! Ο τυπος ειναι τρελη κομπλεξαρα!
Καταλαβαινω βεβαια την οργη του..
Το "εντεχνο" (μπλιαξ) ειναι μια κλειστη συντεχνια.. Μια κλικα στην οποια συμμετεχουν καμμια 30αρια ψωναρες με μεγαλη ιδεα για τον εαυτο τους και ακομα μεγαλυτερη αγαπη για τα φραγκα. Εχουν κλειδωσει απο τις αρχες της δεκαετιας του 80 θεσεις σε δισκογραφικες και προβολη απο τα ΜΜΕ εμποδιζοντας καινουριες μουσικες να εχουν προσβαση στο μεγαλο κοινο. Οι ιδιοι βεβαια ειναι 50 χρονων και το ψαξιμο τους στην μουσικη εχει σταματησει στο τι ακουγαν στα 15 τους, αντε και οτι εβγαλαν προσφατα οι αλλοι 29 της κλικας. Ειναι αηδιαστικοι και τους μισω. Για πολυ καιρο αρκει να εβαζαν την ταμπελα ΕΝΤΕΧΝΟ (τι ψωναρες θεε μου) στις δουλειες τους και κερδιζαν κυρος και αποδοχη. Οτι σκατα και να περιειχαν.
Τα τελευταια χρονια με την αναπτυξη του internet και την ελευθερη διαδοση της μουσικης, οι τυποι εχουν χεστει πανω τους και δεν ξερουν απο που να πιαστουν (η αντιπροσωπεια εκλεισε οπως ειπε και ο μιχαλακης) . Καιρος ηταν. Πλεον ο Κατσιμιχας και ο καθε Κατσιμιχας ποζαρει τις κυριακες στο περιπτερο της γειτονιας και πουλιεται προς 3 ευρα δωρο μαζι με την φασιστοφυλλαδα την realnews.
Αυτη ειναι η μοιρα των μεγαλων καλλιτεχνων και καλα να παθουν.

Red lips

"Μου είναι δύσκολο να περιγράψω το στρατόπεδο του τρόμου όπου εγώ και οι άνδρες μου θα περνούσαμε τον επόμενο μήνα της ζωής μας. Δεν ήταν παρά μια γυμνή έρημος, μια αλάνα. Παντού υπήρχαν πτώματα. Μερικά σχημάτιζαν τεράστιους σωρούς, ενώ άλλα κείτονταν μόνα τους ή ανά ζεύγη στο σημείο όπου είχαν πέσει.

Μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να συνηθίσω το θέαμα των ανδρών και των γυναικών που κατέρρεαν καθώς περνούσες από δίπλα τους και ότι έπρεπε να εμποδίζω τους άνδρες μου να στέρξουν σε βοήθειά τους. Ήξερες ότι πέθαιναν πεντακόσια άτομα την ημέρα και ότι αυτό θα συνεχιζόταν για βδομάδες, προτού μπορέσουμε να κάνουμε κάτι που θα είχε έστω και ελάχιστο αποτέλεσμα. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν εύκολο να βλέπεις ένα παιδί να πεθαίνει από πνιγμό εξαιτίας της διφθερίτιδας, τη στιγμή που ήξερες ότι μια τραχειοτομή και λίγη ιατρική φροντίδα θα μπορούσαν να το σώσουν. Έβλεπες γυναίκες να πνίγονται στον ίδιο τους τον εμετό επειδή δεν είχαν τη δύναμη να γυρίσουν ανάσκελα και άνδρες να τρώνε σκουλήκια ενώ κρατούσαν στα χέρια τους μια φρατζόλα ψωμί, μόνο και μόνο επειδή είχαν αναγκαστεί να τρώνε σκουλήκια για να επιζήσουν και τώρα δεν μπορούσαν να διακρίνουν τη διαφορά.

Υπήρχαν σωροί από γυμνά πτώματα σε απρεπείς στάσεις. Μια γυναίκα πολύ αδύναμη για να σταθεί όρθια, στηριζόταν πάνω τους καθώς μαγείρευε το φαγητό που της είχαμε δώσει σε μία φωτιά. Άνδρες και γυναίκες κάθονταν όπου έβρισκαν για να ανακουφιστούν από τη δυσεντερία που τους θέριζε τα σωθικά. Μια γυναίκα στεκόταν ολόγυμνη και πλενόταν με κάποιο στρατιωτικό σαπούνι χρησιμοποιώντας νερό από το ντεπόζιτο που μέσα του κολυμπούσαν τα λείψανα ενός παιδιού.

Λίγο μετά την άφιξη του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού -αν και πιθανόν να μην υπάρχει σχέση- έφτασε στο στρατόπεδο μια τεράστια ποσότητα κραγιόν. Δεν ήταν βέβαια ακριβώς αυτό που θέλαμε, καθώς είχαμε μεγαλύτερη ανάγκη από χιλιάδες άλλα πράγματα, ούτε ξέρω ποιος ζήτησε κραγιόν. Μακάρι να μπορούσα να ανακαλύψω ποιος το έκανε, γιατί η κίνησή του ήταν μεγαλοφυής, ένα δείγμα ανώτερης ευφυίας. Πιστεύω ότι τίποτα δεν ωφέλησε περισσότερο αυτούς τους έγκλειστους απ΄ότι εκείνα τα κραγιόν. Οι γυναίκες ξάπλωναν στο κρεβάτι χωρίς σεντόνι και νυχτικό, αλλά με κατακόκκινα χείλη. Τις έβλεπες να περιφέρονται μόνο με μια κουβέρτα ανάριχτη στους ωμούς τους, αλλά με τα χείλη τους κατακόκκινα. Είδα γυναίκες νεκρές στο τραπέζι του νεκροτομείου να κρατούν σφιχτά ένα κομμάτι κραγιόν. Επιτέλους κάποιος είχε κάνει κάτι για να τους δώσει πίσω την προσωπικότητά τους, ήταν και πάλι άνθρωποι, όχι απλώς οι αριθμοί που είχαν ζωγραφισμένους με τατουάζ στα μπράτσα τους. Επιτέλους μπορούσαν να νοιαστούν για την εμφάνισή τους. Το κραγιόν άρχισε να τους δίνει πίσω την ανθρώπινη υπόσταση."

Aπόσπασμα από το ημερολόγιο του αντισυνταγματάρχη Mervin Willet Gonin, ενός από τους πρώτους Βρετανούς στρατιώτες που έφτασαν στο ναζιστικό στρατόπεδο θανάτου Μπέργκεν-Μπέλσεν. Το στρατόπεδο απελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1945, προς το τέλος του ΄Β Παγκόσμιου Πολέμου.
Το κειμενο υπαρχει και στο βιβλιο του Banksy "Wall and Piece" (ελληνικος τιτλος: "Ραδιενεργα Γκραφιτι")